ΣκιαΓραφώ

Δείτε το βιογραφικό της Πολυφωνικής Χορωδίας Πάτρας:
http://mpanalisis.blogspot.com/2012/03/blog-post_25.html

Συνέντευξη με το Μο Στάυρο Σολωμό
  (δεύτερο μέρος)

(Συνεχίζοντας την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον κύριο Σολωμό...)

8. Που αλλού θα μπορούσε το δυναμικό της «Πολυφωνικής»  να φανεί χρήσιμο?

Ο σκοπός του Οργανισμού είναι αυστηρά καλλιτεχνικός. Πλην όμως η Τέχνη έχει πολλές διαστάσεις. Μία των οποίων είναι η οφειλόμενη προσφορά στην ίδια την κοινωνία. Είμαστε οπαδοί των εκδηλώσεων που γίνονται για ‘’καλό σκοπό’’ και που πρόκειται η συμβολή μας να ενισχύει και να ανακουφίσει αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας.

Η ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗ έχει πραγματοποιήσει κατ’ επανάληψη παρεμφερείς συναυλίες, συνεργασθείσα με κοινωνικούς φορείς της πόλης μας και ήδη έχουμε στα πλάνα μας συνεργασία με δύο ακόμα φορείς, για συναυλίες, τα έσοδα των οποίων θα προσφερθούν υπέρ των σκοπών τους.

Μια διαφορετική διάσταση είναι αυτή των θρησκευτικών εκδηλώσεων και η αφιλοκερδής συμμετοχή μας σε γεγονότα, που είτε η τοπική Ιερά Μητρόπολις, είτε άλλοι θρησκευτικοί φορείς οργανώνουν. Θα σας θυμίσω την κορυφαία στιγμή της ερμηνείας του ‘’Βυζαντινού Ορατορίου’’ του μακαριστού Μητροπολίτου π. Πατρών, κυρού Νικοδήμου, στο Ηρώδειο και στο Αρχαίο Ωδείο της πόλης μας το 2000, ως κορυφαία καλλιτεχνική εκδήλωση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για τον εορτασμό των 2000 χρόνων από την Γέννηση του Χριστού, με τρία τμήματα μας και μικρή συμφωνική ορχήστρα. Όπως επίσης την καλλιτεχνική εκδήλωση στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, για την επίσημη υποδοχή του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Κων/λεως κ.κ. Βαρθολομαίου, το 2008, κ.α.

Ας μη διαφεύγει μάλιστα το γεγονός ότι ο Οργανισμός μας, παρά το γεγονός των ‘’ευρωπαϊκών ‘’ του προσανατολισμών, διατηρεί ήδη από το 1987 το Βυζαντινό Χορό, ο οποίος έχει μεταφέρει δείγματα της Ορθόδοξης Υμνολογίας, σε πολλά Φεστιβάλ, Συνέδρια και συναυλίες στο εξωτερικό, ειδικά προσκληθείς γι αυτές τις εκδηλώσεις.

Τρίτη παράμετρος αποτελεί η συμβολή μας σε αθλητικές εκδηλώσεις και διοργανώσεις διεθνούς χαρακτήρα, πού έχουν πραγματοποιηθεί στην πόλη μας, προσκληθέντες για την απόδοση του Εθνικού ή του Ολυμπιακού Ύμνου κ.λπ.

Πέραν τούτων και σε διάφορες άλλες εκδηλώσεις τοπικού χαρακτήρα, που συμβάλουν στον Πολιτισμό και την ενδυνάμωση της κοινωνίας μας.

9. Ποιο είναι, τελικά, το μυστικό της επιτυχούς και συνεχώς ανοδικής πορείας εδώ και 30 χρόνια αφ' ότου  ιδρύσατε  τη Πολυφωνική Χορωδία Πάτρας. Ένα ίδρυμα που πρωτοστατεί με το δικό του πρωτότυπο και νεωτεριστικό τρόπο στην Ελληνική μουσική εκπαίδευση. Πως φθάσατε στην σύλληψη ενός τέτοιου σχεδίου?

Διατηρώ ακεραία την εντύπωση πως μαγικές συνταγές και ραβδάκια δεν υπάρχουν στη διαδρομή της δημιουργίας. Πλην όμως, τα όσα αρχικά ανέφερα ως ‘’αρχές- φιλοσοφία’’ του Οργανισμού μας, ανταποκρίνονται ακριβώς, στην απάντηση της ερωτήσεως σας.

Παράλληλα θα πρέπει να τονίσω πως η παθολογική αγάπη προς το αντικείμενο που λέγεται μουσική- χορωδιακή πράξη- μουσική εκπαίδευση- πολιτιστική προσφορά, η ανιδιοτελής, συνεπής και άνευ χρονικών ορίων ενασχόληση μας με την ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗ, έχει οδηγήσει τους συνεργάτες μου και εμένα προσωπικώς [ασφαλώς με τη στήριξη της οικογένειας μου], στη δημιουργία και καθιέρωση του Οργανισμού μας, ως πολιτιστικό κύτταρο της κοινωνίας μας, με συμμετοχές εγχώριες και διεθνείς, αφού όπως είναι γνωστό πέραν των 75 διακρίσεων σε όλα τα επίπεδα, κοσμούν τις προθήκες των τμημάτων μας.

Χρησιμοποίησα τον όρο ‘’παθολογική αγάπη’’, πιστεύοντας πως αν πραγματικά δεν αγαπάς, αν δε δοθείς στο όποιο αντικείμενο της ενασχόλησης σου, δεν μπορείς να προσδοκάς θεαματικά αποτελέσματα. Αν μάλιστα διέπεσαι και από δόση τελειομανίας, τότε ασφαλώς οι στόχοι σου, προσεγγίζουν τα όρια του επαγγελματισμού, αφού και προσωπικά συνηθίζω να λέω στους συνεργάτες μου, πως ο ερασιτεχνισμός έχει αξία, όταν είναι περιβεβλημένος με το ένδυμα του επαγγελματισμού.

Ας μη ξεχνάμε μάλιστα, πως για μερικούς ανθρώπους [συμπεριλαμβανομένων και μελών του Οργανισμού μας, αλλά και εμού προσωπικώς], η ενασχόληση με τη μουσική και ιδιαίτερα με τη χορωδιακή πράξη, δεν είναι απλώς ένα ‘’χόμπυ’’ αλλά τρόπος ζωής και ως τέτοιος εκλαμβάνεται, σε όλες τις δραστηριότητες της καθημερινότητας μας.

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε, πως αυτή η ‘’δέσμευση’’ μας με τη μουσική, ήταν η αρχική αιτία να οδηγηθούμε στο σημερινό αποτέλεσμα, για το οποίο η ίδια η κοινωνία μας θα αποφανθεί. Πρόσθετες υπήρξαν η αναγκαιότητα για το διαφορετικό, η γνώση και η έρευνα επί αντιστοίχων θεμάτων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και η εμπιστοσύνη που διαχρονικά, πολλοί συμπολίτες μας επέδειξαν στο πρόσωπο του Οργανισμού μας.

 
10. Ποιος ο  ρόλος της «Πολυφωνικής» ως φορέα πολιτισμού?

Στο Καταστατικό του Οργανισμού μας αναφέρεται:

-          Η καλλιέργεια και ανάπτυξη του μουσικού αισθήματος και μουσικής μορφώσεως των μελών του.

-          Η καλλιέργεια και ανύψωση και διάδοση του μουσικού αισθήματος με την οργάνωση μουσικών και χορωδιακών εκδηλώσεων, συναυλιών, διαλέξεων κ.λπ. συναφών ενεργειών.

-          Η καλλιέργεια και σύσφιξη των πνευματικών και κοινωνικών σχέσεων των μελών του και η ηθική, κοινωνική και καλλιτεχνική ανύψωση τους.

-          Η συμβολή- συμμετοχή στην καλλιτεχνική και πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής με την οργάνωση και παρουσίαση μουσικών εκδηλώσεων και γενικά η προβολή του έργου του, μέσα από τη συμμετοχή του σε μουσικές διοργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Πλέον τούτων και με δεδομένο, ότι ο Οργανισμός μας απασχολεί στις τάξεις του [Μουσική Προπαιδεία, Προπαιδική Χορωδία, Παιδική Χορωδία] παιδιά της Πατραϊκής κοινωνίας, με στόχο την ευαισθητοποίηση τους, αλλά και την εκπαίδευση τους περί τη μουσική, σε όλα τα επίπεδα, θεωρώ πως η ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗ, έρχεται ως παιδαγωγός [ένα εκ των κυρίων μελημάτων της], να συμπληρώσει την αγωγή που η οικογένεια παρέχει στο κάθε παιδί της και να συνδράμει ουσιαστικά τις προσπάθειες που η σχολική εκπαίδευση επιχειρεί , στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της.

 
11. Ενώ στην Ελλάδα διδάσκουν σχεδόν οι πάντες ανεξάρτητα της μουσικής τους καλλιτεχνικής εμπειρίας, στα σχολεία της Ευρώπης  διδάσκουν σε σημαντικά υψηλό ποσοστό οι έχοντες καλλιτεχνική εμπειρία. Αυτή η διαφορετική και εντελώς "ελληνική" πραγματικότητα πόσο επηρεάζει την επαγγελματική πορεία ενός   νέου μουσικού?

Ήμουν στη δυσάρεστη θέση να απαντήσω πολλές φορές, για το έλλειμμα που η μουσική εκπαίδευση μας, παρουσιάζει στη σημερινή γενική εκπαίδευση, με φωτεινές εξαιρέσεις ίσως, τα Μουσικά Σχολεία της πατρίδας μας, αλλά και εκεί επιτρέψατε μου να πω, με πολλές δυσκολίες και αντιξοότητες.

Πολλές φορές θλίβομαι ειλικρινά, όταν διαπιστώνω, τη ‘’δημοσιοϋπαλληλική’’ νοοτροπία πολλών μουσικών που ασχολούνται με την εκπαίδευση. Ασφαλώς και δεν αποτελούν τον κανόνα, αλλά είναι μία μεγάλη μερίδα. Εκεί καταστρέφεται η έννοια της ‘’μουσικής παιδαγωγικής’’ και αρχίζει η καλλιέργεια της αδιαφορίας και του ‘’ωχαδερφισμού’’, έννοιες αντίρροπες με την οφειλόμενη παροχή καλλιτεχνικών υπηρεσιών εντός δημοσίου εκπαιδευτικού φορέα.

Δυστυχώς και πάλι, τα προβλήματα έχουν αφετηρία από τους εκάστοτε κυβερνώντες, που ακόμα και αν ‘’έσκυψαν’’ στα προβλήματα της μουσικής εκπαίδευσης, θεώρησαν πως αυτό ήταν αρκετό, δίχως να δώσουν, ως όφειλαν και οφείλουν, τις απαιτούμενες λύσεις, οι οποίες αυτομάτως και θα απογείωναν τη μουσική εκπαίδευση, στο πλαίσιο της μάθησης του νεοέλληνα μαθητή. Με στόχο εκπαίδευση- κατάρτιση, στόχευση- επαγγελματικός προσανατολισμός. Η λύση των Πανεπιστημίων, έδωσε κάποιες ευκαιρίες αναβάθμισης της μουσικής και άμβλυνσης των χρόνιων προβλημάτων. Αλλά όχι την οριστική.

Με αποτέλεσμα ο επαγγελματικός προσανατολισμός να είναι θολός, αφού δεν μπορούν όλοι οι απόφοιτοι Πανεπιστημίων και Ωδείων να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Από την άλλη πλευρά ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι σε θέση να απορροφήσει τον κάθε ‘’πτυχιούχο’’ ή ‘’διπλωματούχο’’ [ιδιαίτερα όταν οι σπουδές του ελέγχονται για την ποιότητα τους], ωθώντας μεγάλη μερίδα νέων στο εξωτερικό, είτε για αναζήτηση εργασίας, είτε για περαιτέρω σπουδές. Πολύχρονες και πολυδάπανες.

Τότε η μοναδική σύσταση είναι: Αν έχεις χρήματα, να καταφύγεις σε μια χώρα του εξωτερικού, να σπουδάσεις επί πλέον  και τότε με περισσότερα εφόδια, επιστρέφεις στον τόπο σου, μήπως και εξασφαλίσεις κάποια θέση, στον Δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Κοινώς διώχνουμε από τον τόπο μας, τις παραγωγικές ηλικίες και με την προϋπόθεση ότι ο ενδιαφερόμενος διαθέτει χρήματα [οι γονείς του δηλ.].

Αν δεν έχεις όμως, φίλε μου, τότε ή θα περιμένεις [κανείς δεν ξέρει πόσο] κάποιον διορισμό σου στο Δημόσιο [αν είσαι απόφοιτος Πανεπιστημίου], ή θα βγεις προς ‘’άγραν’’ εργασίας σε κάποιο ιδιωτικό Ωδείο. Έστω θα ασχοληθείς με κάποια ιδιαίτερα, αφού και στα Ωδεία υπάρχει κορεσμός! Τι ωραίος κόσμος, αγγελικά πλασμένος. Σου λένε σπούδασε μουσική, είναι υπέροχα, αλλά όταν έλθει η ώρα για την εργασία, όλοι σφυρίζουν αδιάφορα. Αυτό είναι το υπέροχο σύστημα μέσα στο οποίο καλούμαστε να ζήσουμε και να ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας…

12. Να κάνω μια αφοριστική ερώτηση τώρα: τι σημαίνει «Μουσική  τέχνη» για σας, πόσο κοντά στο σημερινό άνθρωπο μπορεί να βρεθεί και ποια διαφορά βρίσκετε ανάμεσα στη μουσική όπως ο μέσος άνθρωπος την ορίζει και στην τέχνη της μουσικής?

Στα παλιά βιβλία της Μουσικής των Σχολείων, ο αείμνηστος Θάνος Ερμήλιος, έγραφε, πως η Μουσική είναι Τέχνη και Επιστήμη. Ως Τέχνη εκφράζει τα συναισθήματα της ψυχής και ως Επιστήμη το ύψος των ήχων.

Επειδή η απόσταση μεταξύ μουσικής και μουσικής τέχνης, πρέπει να είναι διακριτή, καταφεύγω στην πιο πάνω ερμηνεία, θέλοντας να επιβεβαιώσω τη διαφορά.

Ως εκ τούτου στο πρώτο σκέλος της ερώτησης η Μουσική ως τέχνη και Επιστήμη και σύμφωνα με όσα ήδη έχω παραθέσει, σε προηγούμενες σκέψεις μου, ευρίσκεται ανάμεσα στον κοινωνικό ιστό, ως ισότιμη εργασιακή φόρμα του ισχύοντος συστήματος, αλλά και ως εκπαιδευτική φόρμουλα, που παρέχει τη δυνατότητα της παροχής γνώσεων, της έρευνας και της ερμηνείας των μουσικών φαινομένων, μέσα από τις εκτελέσεις των συνθετικών έργων.

Και πάλι πιστεύω, όμως, πως υπάρχει διακριτή, όσον και ουσιώδης διαφορά, μεταξύ της Τέχνης και του συναισθήματος, που αναφανδόν πηγάζει από την ερμηνεία ενώπιον του μέσου ανθρώπου.

Είναι χωρίς αμφιβολία η συνεύρεση και η συνύπαρξη της Τέχνης και της Επιστήμης, κατά τον ορισμό του Ερμήλιου, οι οποίες στοχεύουν στην κοινωνία του συνθέτη με τον άνθρωπο. Με ενδιάμεσο φορέα, τον ίδιο τον ερμηνευτή, η δεινότητα του οποίου, σαν άτομο ή σαν σύνολο, θα προκαλέσει την κινητοποίηση του συναισθήματος, θετικά ή αρνητικά, επιτυγχάνοντας ή όχι, αυτό που η μουσική στοχεύει. Την τελείωση και την ‘’πλήρωση’’ του ψυχισμού του κάθε ακροατή.

Ίσως οι έννοιες αυτές ακούγονται λίγο υπερβατικές, αλλά απηχούν στην ουσία της ερώτησης, αφού δεχόμαστε πως το ‘’φαινόμενο’’ της μουσικής, δεν είναι μόνον ένας ήχος, αλλά η ανάλυση του σε σειρά ψυχοσωματικών αποτελεσμάτων.

 
  13. Έπειτα από 30 χρόνια εξαιρετικά επιτυχούς λειτουργίας του ‘’Αχαϊκού  Ωδείου’’ ,θεωρείτε ότι έχετε πετύχει τον αρχικό σας στόχο?

Είναι γνωστό πως τίποτα δεν αντέχει στο χρόνο, αν δεν αξίζει, πραγματικά. Το ‘’Αχαϊκό Ωδείο’’ που σήμερα ανήκει στον Οργανισμό της ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗΣ, ιδρύθηκε από τη σημερινή Καλλιτεχνική του Διευθύντρια, Ρόνα Ζορμπά, με στόχο την παροχή μουσικών γνώσεων, στη νεολαία της πόλης μας. Τόσον ο υπογράφων, όσον και πολλοί συνεργάτες μου, υπήρξαμε και υπάρχουμε, ως διδάσκοντες του Ωδείου, επί πολλά χρόνια, με στόχο την υλοποίηση των αρχών του, που δεν ήσαν άλλες, από τη συστηματική και επιμελημένη εργασία του, σε επίπεδο οργανικής, θεωρητικής και φωνητικής μουσικής.

Το επίπεδο της εργασίας και η φιλική σύνδεση μας με την τότε [και σημερινή παράλληλα] διεύθυνση του Ωδείου, οδήγησαν το 1999 την ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗ, να εντάξει στις τάξεις της, το Ωδείο, το οποίο εμπλουτισμένο έκτοτε με αρκετές επί πλέον σχολές, συνεχίζει το έργο του, παρά τις αντίξοες σημερινές συνθήκες, με εξαιρετική επιτυχία.

Σαφώς ο αρχικός στόχος μας, αυτός του 1999 δηλ., θεωρείται ως επιτευχθείς, προσθέτοντας πως το 1983, όταν ιδρύαμε την ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗ, δεν φανταζόμασταν πως θα συνεχίζαμε από κάποιο χρονικό σημείο και μετά, έχοντας έναν ολόκληρο εκπαιδευτικό φορέα στις τάξεις μας.

Σχέδιο το οποίο φαίνεται να ολοκληρώνεται με την περσινή δημιουργία της Σχολής Ελευθέρων Μουσικών Σπουδών ‘’Mousikorama’’, δίδοντας το βήμα και τη δυνατότητα, σε όσους δεν επιθυμούν τις αυστηρά λεγόμενες ‘’κλασσικές’’ σπουδές.

Το 10^ο αυτό τμήμα μας, αποδεικνύει τον πλουραλισμό και το εύρος των δυνατοτήτων του χώρου μας, αλλά και πιστοποιεί το γεγονός πως η ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗ, οφείλει και είναι μία πολιτιστική κυψέλη της τοπικής κοινωνίας, με ευρείς ορίζοντες, δίχως προκαταλήψεις, εμπάθειες και αγκυλώσεις, έτοιμη να δεχθεί στους κόλπους της, κάθε υγιή δραστηριότητα, που θα συνέβαλε στον Πολιτισμό της πόλης, σεβόμενη πάντα τις απορρέουσες από το Καταστατικό του Οργανισμού, κείμενες διατάξεις.

 
14. Ποιες είναι οι  δυσκολίες που αντιμετωπίζετε και πως θα θέλατε  να δείτε  την «Πολυφωνική» να είναι σε ορίζοντα 10ετίας?

Ευτύχησα να περιστοιχίζομαι από ικανότατα στελέχη, τόσον καλλιτεχνικά, αλλά και διοικητικά, των οποίων η ουσιαστική και αθόρυβη πολλές φορές εργασία, προσδίδει ένα αλλόκοτο μεγαλείο, στην όλη πράξη της ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗΣ, αφού τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Αν αυτό θεωρηθεί ως πρόβλημα, που έχει αντικρύσει τη λύση του, με τον πλέον ιδανικό τρόπο, θα πρέπει να καταθέσω τον προβληματισμό και τη διαρκή αγωνία μου [που είναι ταυτόχρονα προβληματισμός και αγωνία, όλων των διοικητικών και καλλιτεχνικών στελεχών], για την αυριανή ημέρα.

Αναφέρομαι στο κόστος λειτουργίας των 10 τμημάτων μας, λειτουργία η οποία καθημερινά και γίνεται πλέον αγχωτική, λόγω της περιρρέουσας ζοφερής ατμόσφαιρας της οικονομικής κρίσης.

Θα ήταν ευχής έργο, εάν μπορούσαμε να λύσουμε το βραχνά του ‘’ενοικίου’’, εξασφαλίζοντας την απαιτούμενη στέγη, για τις δραστηριότητες της ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗΣ, που παρεμπιπτόντως απαιτούν και χώρους ειδικών διαστάσεων, λόγω των πολυπληθών τμημάτων μας.

Λέω, ευχής έργο, διότι ένα μέρος της δραστηριότητας μας που κατευθύνεται στην αναζήτηση πόρων για την επιβίωση του χώρου μας, θα ήταν δυνατόν να στραφεί προς νέες καλλιτεχνικές αναζητήσεις, όπως ακριβώς είναι και το λογικό, από τη φύση της εργασίας μας.

Σημειώνω, πως παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των εκάστοτε Διοικητικών Συμβουλίων και τις διαρκείς παραστάσεις μας στις Δημοτικές ή Δημόσιες αρχές, δεν κατέστη δυνατή μέχρι στιγμής, η εξεύρεση λύσεως για τη στέγαση του Οργανισμού μας.

Με δεδομένο πώς η Κεντρική Πολιτεία, έχει παύσει πλέον, να ενισχύει τις όποιες πολιτιστικές δραστηριότητες, παρεμφερείς του δικού μας τύπου, αλλά και λόγω της γενικότερης οικονομικής στενότητας, εναπομένει η αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών να πραγματοποιείται μέσω των μελών μας, τρόπος ολωσδιόλου άκομψος, αλλά επιβεβλημένος, αν στοχεύουμε στη διατήρηση μας.

15. Πείτε μου ποια η σημασία της «Πολυφωνικής» για την Πατραϊκή  κοινωνία? Και ποια η σχέση της με το δήμο και άλλους φορείς?

Στο πρώτο σκέλος της ερώτησης, πιστεύω πως είμαι ο τελευταίος αρμόδιος που θα μπορούσε να απαντήσει, αν πρέπει η απάντηση να είναι αντικειμενική. Οι πάντες, πλην όμως σας διαβεβαιώνω, που ασχολούνται με τον Πολιτισμό στην πόλη μας και όχι μόνον, αντιλαμβάνονται την αξία και την προσφορά ενός φορέα όπως η ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗ, στην τοπική κοινωνία, που πολλές φορές μετατρέπεται ως πρέσβης της πόλης στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από την εκτίμηση που περιβάλει τον Οργανισμό μας, η τοπική Εκκλησία, οι  Πολιτειακές Αρχές και ο Δήμος, οι Πανεπιστημιακές και λοιπές εκπαιδευτικές Αρχές, οι λοιποί κοινωνικοί και πολιτιστικοί φορείς, τα Μ.Μ.Ε., πιστεύω και σύμπασα η κοινωνία ή τουλάχιστον η μεγαλύτερη μερίδα της, επειδή δε είμαι υπέρ της απολυτότητας.

Θεωρώ πως η πολιτική του χώρου μας, είναι στραμμένη προς την κατεύθυνση, της δημιουργίας υγιών σχέσεων, με όλους τους τοπικούς παράγοντες πολιτισμού και όχι μόνον και ιδιαίτερα με το Δήμο Πατρέων, με τον οποίο διαχρονικά τηρούμε επαφή σημαντική, μέσω των εκάστοτε αρμοδίων.

Επειδή πάντα στους κανόνες, για να επανέλθουμε στις μη απολυτότητες, υπάρχουν  και εξαιρέσεις, μερικές φορές συναντούμε συμπολίτες που έχουν κληθεί να διαχειριστούν τα κοινά του Πολιτισμού, οι οποίοι φαίνεται, δεν έχουν αντιληφθεί τη σπουδαιότητα του έργου που καλούνται να προσφέρουν στην τοπική κοινωνία, διολισθαίνοντας σε λογικές που είναι έξω και πέρα από την προσφορά πολιτιστικού έργου, μη ευνοώντας συνεργασίες και ως οφείλουν, την πρέπουσα χείρα βοηθείας σε όλους εκείνους, που έχουν τάξει τους εαυτούς των, στην υπηρεσία του Πολιτισμού.

Ευτυχώς, μερικές και μόνον παρεμφερείς περιπτώσεις, αποτελούν την εξαίρεση του κανόνα και στο Δήμο Πατρέων, με τον οποίο ο Οργανισμός μας διατηρεί μία αγαστή και ειλικρινή σχέση και ο οποίος μέχρι στιγμής, του έχει συμπαρασταθεί  υποδειγματικά, επιχορηγώντας τις δραστηριότητες του, σε ετήσια βάση.

Σας ευχαριστώ και με την εκτίμηση μου,

Μο Σταύρος Σολωμός

Καλλιτεχνικός Διευθυντής

ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΠΑΤΡΑΣ

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε και μέσα από το blog μας το Mο Σταυρο Σολωμο, για την συνέντευξη που μας παραχώρησε μέσω e-mail. Να υπογραμμίσω ότι προσωπικά με συγκίνησε η αμεσότητα του κ Σολωμου, ο οποίος αποτελεί έναν πολύ ενδιαφέροντα χαρακτήρα με απίστευτη γλαφυρότητα λόγου, που διαφαίνεται ακόμα και στις απαντήσεις του.

Το πρώτο μέρος της συνέντευξης θα το βρείτε εδω: http://mpanalisis.blogspot.com/2012/04/blog-post_19.html