Οι άνθρωποι νομίζουμε ότι αγαπάμε, αλλά στην πραγματικότητα είμαστε εξαρτημένοι από την ανάγκη μας να κατέχουμε τον άλλον. Είναι σαν να λέμε «Σ' αγαπώ όσο είσαι πλάι μου, αν φύγεις σίγουρα θα σε μισήσω». Αυτό δεν μπορεί να λέγεται αγάπη, σωστά;
Είναι περίεργο να βλέπεις με ποιους άρχισες τη ζωή σου και με ποιους τη συνεχίζεις. Ποιους κράτησες και ποιους τους άφησες πίσω. Ποιους αγαπάς ακόμα, ποιους όχι και ποιους δεν αγάπησες ποτέ. Ποιοι έμειναν, ποιοι έφυγαν και ποιοι ακόμα το παλεύουν. Κάνοντας, λοιπόν, έναν απολογισμό, μετράς πάντα πρώτα αυτούς που έμειναν και μετά αυτούς που κράτησες.
Και μίλα. Μη φοβάσαι, να πληγωθείς. Κι αν πληγωθείς, τι έγινε; Θα κλάψεις, θα πονέσεις και κάποια στιγμή θα περάσει. Όλα περνάνε! Έτσι είναι οι σχέσεις των ανθρώπων …άλλες κρατάνε για πολύ, άλλες για λίγο και άλλες για πάντα… Έτσι δεν πάει; …μένεις με αυτούς που σε κρατάνε!
Ο Zayn Malik μας λέει, πολύ παραστατικά, πως «έρχεται, κάποτε, η μέρα που αποφασίζεις να γυρίσεις σελίδα στο βιβλίο της ζωής, και τότε νιώθεις πραγματική ευτυχία. Γιατί διαπιστώνεις ότι υπάρχουν τόσες πολλές σελίδες, με τόσα ωραία πράγματα, πίσω από τη σελίδα που είχες κολλήσει τόσον καιρό». Όχι, πλέον, στο χθες, που δεν αλλάζει. Αλλάζει, όμως, το σήμερα, αλλάζει το αύριο. Εκεί να κοιτάμε …σ’ αυτά που ζούμε και σ’ αυτά που θα ζήσουμε.
Ελπίζω να είστε ευτυχισμένοι με τις επιλογές σας και αν κάνατε κάποιο λάθος κοιτάξτε να το διορθώσετε, σύντομα. Πως είναι όταν παίρνεις ένα βρεγμένο σφουγγάρι και σβήνεις έναν μαυροπίνακα… μετά δεν είναι πεντακάθαρος και γυαλίζει σαν καινούριος; Αυτό να κάνετε με την καρδιά σας. Και να θυμάστε ότι η ζωή είναι τόσο μα τόσο δύσκολη, που το τελευταίο που χρειάζεται είναι να κρατάς και κακία. Τα σβήνουμε, λοιπόν, όλα τα άσχημα.
Καλό Πάσχα σε όλους.
ΥΓ: Σήμερα συνειδητοποίησα λάθοι που έκανα τόσα χρονια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου