ΒιβλιόΤυπος

Δειτε το βιογραφικό του κ Νίκου Μουρατίδη:
http://mpanalisis.blogspot.com/2012/03/blog-post_20.html

Συνέντευξη με τον κ Νίκο Μουρατίδη

1. Είναι πιθανό να ζήσουμε πότε τον «θάνατο του χάρτινου βιβλίου» και την μεταφορά της λογοτεχνίας στο διαδίκτυο;

Φυσικά, μόνο που τότε εσείς και εγώ δεν θα υπάρχουμε για να το δούμε να συμβαίνει. Όταν βλέπω παιδάκι δυόμισι χρόνων να χειρίζεται το i-phone της μαμάς του καλύτερα από εκείνην είναι λογικό να σκέφτομαι ότι αυτό το παιδί δεν θα πιάσει ΠΟΤΕ χαρτί στα χέρια του.

2. Να αναφέρω το μότο T.S.Elliot: “Κι ο δρόμος προς τα πάνω είναι ο δρόμος προς τα κάτω, ο δρόμος προς τα εμπρός είναι ο δρόμος προς τα πίσω”. Να προσθέσω κι αυτό που λέει κι ο Μανόλης Ρασούλης: “Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν.” Τελικά, τι συμβαίνει μ’ αυτό που λέγεται ζωή? Ποια είναι η πραγματική ζωή και ποια όχι?

Μη με ρωτάς εμένα…. Όπως λέει και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης «Ο δρόμος σου είσαι εσύ». Μη ψάχνεις λοιπόν σε δικές μου απαντήσεις σε μια συνέντευξη περιορισμένων λέξεων, απαντήσεις σε ένα τόσο μεγάλο θέμα. Όλα ξεκινούν από σένα. Προχώρα και εμείς- αν θέλουμε- ακολουθούμε….

3. Τελικά, ποιος τόπος είναι η πατρίδα μας? Του ονείρου, της παιδικής ηλικίας, της ουτοπίας, της λογοτεχνίας, της αγάπης ή κάποιος άλλος?

Για μένα ο τόπος μου είναι το όνειρο. Είναι η κρυψώνα μου, είναι το σπίτι πάνω στο δέντρο ή το σπίτι μέσα στο βουνό…..

Λοιπόν, πως είμαι γιατρέ μου;

4. Σας αρέσει η Αθήνα?  Είναι μια μητρόπολη πρόσφορη για δημιουργούς;

Δυστυχώς η Αθήνα μας καταστράφηκε. Έγινε μια απάνθρωπη τσιμεντούπολη χωρίς πλατείες, πάρκα, ποτάμια, πεζοδρόμια κτλ. Ένα ακαλαίσθητο τέρας, καθόλου φιλικό προς τον άνθρωπο και κυρίως στον πεζό άνθρωπο. Όσοι το παλεύουν και δημιουργούν είναι ήρωες.

5. Ο συγγραφέας πρέπει να ζει έντονα και ακραία για να εμπνευστεί? Μια πληκτική ζωή τι επίδραση μπορεί να έχει στο έργο ενός συγγραφέα? Μόνο τα ρίσκα, οι εναλλαγές ή ο πόνος τροφοδοτούν την έμπνευση?

Εξαρτάτε για ποιον συγγραφέα μιλάς. Λες όλες αυτές οι καλομακιγιαρισμένες κυρίες, με το γαλλικό μανικιούρ και την ατσαλάκωτη εικόνα, να ζουν ακραία, να ζουν με πόνο, ρίσκο και εναλλαγές για να εμπνευστούν και να γράψουν τη ροζ λογοτεχνία τους; Δεν νομίζω. Η μόνη εναλλαγή που έχει η ζωή τους είναι η επιλογή εστιατορίου, ίσως κομμωτηρίου ή πλαστικού χειρουργού. Για τους άλλους τους κανονικούς συγγραφείς- την απάντηση μας την δίνουν τα έργα αλλά και η ίδια τους η ζωή.

6. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα ένας νέος εκδότης λογοτεχνικού βιβλίου?

Η διακίνηση των βιβλίων, τα ίδια τα βιβλιοπωλεία που δεν είναι καθόλου φιλικά και όλοι αυτοί που μας χρωστάνε χρήματα και κρύβονται ή λένε συνεχή ψέματα.

7. Είναι μάλλον γεγονός πως ο νεοέλληνας δεν διαβάζει. Οι δε νεότερες γενιές έχουν μάλλον μία διαφορετική αίσθηση της τέχνης. Που μπορεί να οφείλεται αυτό?

Στην κακή πληροφόρηση, στην λάθος παιδεία και στην λαγνεία της ύλης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων πιο εύκολα ξοδεύουν για να φτιάξουν την εικόνα τους παρά να τροφοδοτήσουν το πνεύμα τους.

8. Βιβλία εκδίδετε, χρόνο για διάβασμα βρίσκετε? Και αν ναι, δώστε μας κάποιους τίτλους!

Έχετε δίκιο, εδώ και καιρό έχω πάρει το βιβλίο της Thea Halo «Ούτε το όνομα μου» και ακόμα να το τελειώσω. Έρχονται συνέχεια καινούργια χειρόγραφα που με «γαργαλάνε» και τους ρίχνω μια ματιά. Τι να πρωτοκάνω ο καημένος;

9. Έχετε αδυναμία σε κάποιο βιβλίο από τους νέους σας συγγραφείς που έχετε να μας προτείνετε?

Θα με «γδάρουν» οι υπόλοιποι όμως ε; Γι’ αυτό σαν καλός πολιτικάντης εκδότης θα σας πω ότι και τα 42 βιβλία που έχω κυκλοφορήσει είναι όλα σαν παιδιά μου! Πάντως το γεγονός ότι χρηματοδοτώ και κυκλοφορώ ΜΟΝΟ νέους ή πρωτοεμφανιζόμενους Έλληνες συγγραφείς, λέει πολλά.

10. Συχνά μνημονεύεται η φράση του Νίτσε «Ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς», εδώ όμως ισχύει το ό,τι δεν μας σκοτώνει μπορεί και να μας κάνει να σπάσουμε (απόσπασμα από την περίληψη του βιβλίου σας «1972 το τελευταίο καλοκαίρι»). Πόσο ισχύει, τελικά, αυτό στις διαπροσωπικές μας σχέσεις?

Δεν φαντάζεσαι πόσο. Δεν φαντάζεσαι τι ανακουφιστικό και πόση αυτοπεποίθηση σε γεμίζει όταν βγεις από το τούνελ μιας σχέσης ή μιας δυσάρεστης κατάστασης. Αρκεί να μην σκοτωθείς ή σπάσεις!

11. Έχετε ζήσει μεγάλη αγάπη ή έρωτα, κάτι αντίστοιχο με αυτό που γράφετε στο «1972 το τελευταίο καλοκαίρι»?

Όχι βέβαια. Αν τον είχα ζήσει δεν θα έγραφα γι’ αυτόν. Γράφω για όσα θέλω να μου συμβούν, για όλα όσα εύχομαι να γίνουν.

12. Να κάνω μια αφοριστική ερώτηση τώρα: τι σημαίνει «Μουσική τέχνη» για σας, πόσο κοντά στο σημερινό άνθρωπο μπορεί να βρεθεί και ποια διαφορά βρίσκετε ανάμεσα στη μουσική όπως ο μέσος άνθρωπος την ορίζει και στην τέχνη της μουσικής?

Για μένα υπάρχουν ξεκάθαρα η κόλαση και ο παράδεισος. Η τέχνη και το εμπόριο. Προσπαθώ να διαλέγω οτιδήποτε έχει μέσα του καλλιτεχνία. Τα υπόλοιπα τα παρακολουθώ, τα ξέρω αλλά με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια βγαίνουν άνθρωποι και κάνουν επιτυχίες που δεν μας τους «κάνουν ένεση», ούτε οι χορηγοί, ούτε οι εταιρίες δίσκων, ούτε τα ringtones, ούτε τα διαπλεκόμενα ραδιόφωνα ή ΜΜΕ. Βγαίνουν άνθρωποι, που τους ανακαλύπτουν κάποιοι άλλοι άνθρωποι μόνοι τους.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε και μέσα από το blog μας τον κ Νίκο Μουρατίδη, για την συνέντευξη που μας παραχώρησε μέσω του Facebook. Να υπογραμμίσω, σαν Μάγδα, για την  αμεσότητα του κ Μουρατίδη, αποτελεί έναν πολύ ενδιαφέροντα χαρακτήρα με απίστευτη συγγραφική μαεστρία, που διαφαίνεται ακόμα και στις απαντήσεις του.