Ask About... Αν άξιζαν οι πρώην θα ήταν νυν!

Η λαϊκή θυμοσοφία που λέει ότι «ο έρωτας με έρωτα περνάει» ενδέχεται να είναι περισσότερο ακριβής ακόμη κι από εκείνη που θέλει ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό να κάνει πέρα. Όσο και αν δεν το πιστεύετε τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, η κυρία Havisham από τις Μεγάλες Προσδοκίες που πάγωσε τον χρόνο στον χωρισμό της και δεν ξαναερωτεύτηκε ποτέ, υφίσταται μόνο στην φαντασία του Καρόλου Ντίκενς. Και θα ξαναερωτευτείτε, και θα ξανααπογοητευτείτε, και θα ξαναχωρίσετε ίσως. Το μόνο σίγουρο είναι πως τη στιγμή που θα νιώσετε τον πρώτο κόμπο στο στομάχι αντικρίζοντας τον/την γοητευτικό συνάδελφο/συμμαθητή στα σεμινάρια γιόγκα/ μέχρι πρότινος άγνωστο περαστικό, θα έχετε ξεπεράσει τον χωρισμό.

Άλλωστε δεν λένε : " καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες ". Και από την άλλη έχουμε αυτούς που λένε : " η σχέση είναι σαν ένα βιβλίο που όσες φορές και αν το διαβάσεις το ίδιο τέλος θα έχει". Μπερδευτήκατε, ε? Και εγώ…

«Θα περάσει ο καιρός, θα περάσει κι αυτό». Δεν υπάρχει παρόρμηση πιο ακατανίκητη από το να χτυπήσεις τον επόμενο άνθρωπο που θα ξεστομίσει μπροστά σου την πιο εκνευριστική αλήθεια του κόσμου, ότι με τον χρόνο περνάνε όλα. Διότι, όταν έχεις μόλις χωρίσει, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Και δεν υπάρχει πιο τρομακτική σκέψη από το ότι θα περάσεις, ας πούμε, ενενήντα μέρες με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό, περιμένοντας την αιωνιότητα (συνώνυμο του χρόνου σε αυτήν την περίπτωση) να κάνει τη δουλειά της.

Στο ταξίδι της ζωής έχουμε ότι μας αξίζει. Αν είμαστε σκάρτοι, τότε θα έχουμε δίπλa μας σκάρτους ανθρώπους και θα ζούμε περιπέτειες. Ακούμε συχνά «προσπάθησε να μην κάνεις κακό ή να προτιμάς το λιγότερο κακό». Στην προκειμένη περίπτωση αυτό σημαίνει να μείνεις στο τώρα και να ξεχάσεις τους παλιούς έρωτες.  Γιατί όταν θέλεις κάποιον τον θέλεις με συναίσθημα και με λογική. Ολοκληρωτικά.