Είναι ένα βιβλίο, όπως το χαρακτηρίζει και η ίδια η
συγγραφέας, «βγαλμένο απο κοριτσίστικα όνειρα». Φαινομενικά η ιστορία μοιάζει
κοινότυπη. Μια γυναίκα που ερωτεύτηκε τον λάθος άντρα, θυσιάζοντας για χάρη του
τα πάντα. Η Κλαίλια φέρει το όνομα της ηρωίδας της “Αναδυομένης” του
Ξενόπουλου και φέρει όλη εκείνη την τραγικότητα που χαρακτηρίζει τόσο την φιγούρα της όσο και
την θλιβερή ιστορία της. Φτάνει στο σημείο της επιλογής που αποδεικνύει η
ιστορία πάντα θα επαναλαμβάνεται, πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που διαλέγουν λάθος
δρόμο και πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που θα πληγώνονται. Είναι το σημείο όπου οι
πρωταγωνιστές της κα Μαντά γίνονται ήρωες. Ίσως γιατί έχουν κάτι από μας, κάτι
από τα προσωπικά μας πάθη. Δεν υπάρχει
μεγαλύτερη αγωνία από το να 'χεις μέσα σου μια ιστορία ανείπωτη... Για τους
ρομαντικούς, λοιπόν, είναι το απόλυτο άσμα ενός μοναδικού έρωτα που αξίζει να
είναι τελευταίος, έστω και αν αυτό απαιτεί χρόνο, θυσίες και υπομονή. Ενώ για
τους μη-ρομαντικούς είναι η γοητεία της συγχώρεσης σαν το μεγαλύτερο αγαθό που μπορείς
να περιμένεις και δεν είναι δυνατόν να
έρθει από τους άλλους αν εσύ πρώτα δεν μπορέσεις να συγχωρέσεις τον εαυτό σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου