Ask About... Ι need Google in my brain and antivirus in my heart!

    Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε πληγώσει τον συνάνθρωπό μας, είτε αυτός είναι ο κολητός μας φίλος μας, είτε ο άνθρωπος μας  ή ακόμα ακόμα και ο ίδιος μας ο εαυτός. Και από την άλλη, πόσες  φορές μας έχουν πληγώσει και εμάς οι δικοί μας άνθρωποι -ή έστω αυτοί που νομίζαμε μέχρι χτες ότι ειναι δικοί μας. Όταν εννοώ «δικοί» μας δεν μένω στην εγωϊστική κλισέ νοοτροπία,  ότι κάποιος οφείλει να ειναι σωστός απέναντι μας, γιατί είναι του ίδιου ύφους με εμάς- Όπως  πιστεύω ότι δεν υπάρχει περίπτωση άνθρωπος που σε αγαπάει τόσο πολύ να χρειάζεται να μπει στο μυαλό σου για να καταλάβει τί πρόκειται να σε πειράξει και τί όχι. Θα πρέπει να το ξέρει ήδη (γιατί σε ξέρει- σε νιώθει!).
   Όμως τα λάθη είναι ανθρώπινα, δεν γίνεται να μην κάνουμε λάθη, κι είναι σημαντικό να ξέρουμε να ζητάμε συγγνώμη και αντίστοιχα να συγχωρούμε. Κατά πόσο, όμως,  μπορούμε να συγχωρέσουμε και κατά συνέπεια να ξεχάσουμε?! Γιατί πιστεύω ότι όταν θα χάσεις την μνήμη σου τότε θα τους συγχωρήσεις όλους. Μέχρι τότε προτιμάς να κρατάς τις πληγές σου ανοιχτές, παρά τις χαρές που μοιράστηκες. Αναμφισβήτητα, λοιπόν, θυμόμαστε με μεγάλη ακρίβεια ποιοι και πόσο μας πλήγωσαν! Είναι η στιγμή που γινόμαστε πιο απόμακροι και επιφυλακτικοί. Τί γίνεται στην περίπτωση που στο άτομο που σε πλήγωσε του έχεις δείξει πόσο πολύ σε πλήγωσε αλλά στον εύλογο χρόνο που είχε να διορθώσει το λάθος του προτίμησε να μη κάνει τίποτα?
   Μάλλον γι’ αυτό λένε πως αν σπάσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει, όση κόλλα κι αν βάλεις! Βεβαίως με την σύγχρονη τεχνολογία στις κόλλες το γυαλί πλέον κολλάει. Αλλά ακόμα κι αν καταφέρεις να κολλήσεις τα κομμάτια, τα σημάδια από το σπάσιμο πάλι θα φαίνονται! Και θα είναι πιο εύθραυστο από ποτέ. Και αυτό ισχύει σε όλες τις σχέσεις. Προσωπικές, φιλικές, επαγγελματικές.
    Ναι... το γυαλί δεν επισκευάζεται , αλλά ανακυκλώνεται και γίνεται πάλι ένα υπέροχο ατόφιο και καθαρό κομμάτι. Δια πυρός βεβαίως. Αλλά το γυαλί , όπως και οι σχέσεις μας έγιναν φτηνές και εύκολες. Η καλύτερη συγγνώμη είναι να μη φτάσεις στο σημείο να νιώσεις ότι πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη για κάτι. Και αν φτάσεις ,να μη τη ζητήσεις, αλλά να ψάξεις και να βρεις τί είναι αυτό που θα αντιστάθμιζε τα γεγονότα ώστε να μπορείς να το χρησιμοποιήσεις αντί της συγγνώμης.Και αυτό μπορεί να στοιχίζει περισσότερο αλλά θα είναι η ουσία του θέματος. Είναι όπως όταν τσαλακώσεις ένα χαρτί δεν ξαναγίνεται ξανά όπως πριν, πάντα υπάρχουν οι χαρακιές από το τσαλάκωμα. Έτσι είναι και οι σχέσεις. Όταν διαταραχθούν τίποτε δεν είναι ίδιο, όσο και να προσπαθήσουν οι εμπλεκόμενοι. Το τσαλακωμένο χαρτί δεν ξαναισιώνει και οι τσαλακωμένες σχέσεις δεν ξαναφτιάχνουν!

    Με κάποιους ανθρώπους μπορεί όντως, μαζί να μην μπορούμε, αλλά το συναρπαστικό είναι ότι δεν μπορούμε και χωρίς αυτούς. Αυτό λέγεται δέσιμο και όταν συνδυάζεται με αγνά και ειλικρινή συναισθήματα λέγεται αγάπη. Το θέμα με τις ανθρώπινες σχέσεις είναι ότι ο καθένας είναι διαφορετικός και είναι πολύ εύκολο να μην ταιριάζουμε σε όλα. Για αυτό και πολλές φορές ο εγωισμός, τα νεύρα, η αγανάκτηση, το γαμώτο μπαίνουν στη μέση και ειδικά όταν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες προυποθέσεις-συγκυρίες για μεγαλύτερη προσπάθεια έρχεται ο χωρισμός. Όμως, σε αυτές τις σχέσεις, ο χωρισμός είναι απλά ένα στάδιο πριν την επανασύνδεση. Μια βαθιά ανάσα για να προσπαθήσεις ακόμα πιο πολύ την επόμενη φορά. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να σε πληγώσει αλλά θα σε κάνει επίσης και να πετάξεις στα σύννεφα, θα σε απογειώσει. Θα σε κοιτάξει με το πιο όμορφο βλέμμα και θα γελάσει ασταμάτητα ακόμα και με το πιο χαζό αστείο σου. Θα σε κάνει να γελάς, θα είναι ο καλύτερός σου φίλος. Θα είναι μέσα στη ζωή σου όλα τα χρόνια.

    Κανένας και ποτέ δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι την επόμενη φορά θα πετύχει. Θα πετύχει μόνο εάν όντως αξίζει να είναι μέσα στη ζωή σου και όχι ένα δημιούργημα του παραμυθιού σου. Για αυτό οι περισσότερες επιστροφές είναι καταστροφές. Γιατί γυρνάμε σε σχέσεις που είναι καμμένα χαρτιά. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις. Αυτές οι εξαιρέσεις είναι οι πραγματικά δυνατές σχέσεις γιατί ξέρουν να παλεύουν απέναντι στο χρόνο. Που είναι ο πιο δυνατός και νικά ακόμα και την απώλεια του θανάτου. Αυτές δεν είναι σχέσεις βολέματος, ρουτίνας, συνήθειας, είμαι με κάποιον επειδή πίνω ποτάκια, επειδή έχει ωραίο αμάξι γκαζιάρικο, κλπ. Είναι σχέσεις ζωής. Και αξίζουν όλες τις επιστροφές του κόσμου. Μπορεί αν σπάσει το γυαλί να μην ξανακολλάει με λόγκο, αλλά μπορεί με την φωτιά που υπάρχει μέσα στην καρδιά αυτών που αγαπιούνται να λιώσει και να δημιουργηθεί ξανά από την αρχή.

Υ.Γ: "Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΝ ΛΙΘΟΝ ΒΑΛΕΤΩ"...