ΒιβλιόΤυπος

Δειτε το βιογραφικό της κα Σοφίας Βοϊκου:
http://mpanalisis.blogspot.com/2012/03/blog-post_5757.html

Συνέντευξη με την κα Σοφία Βοϊκου

1. Θεωρείτε πως τα βιβλία σας είναι για άνδρες ή για γυναίκες ή εσείς θέλετε να έχετε όλους τους αναγνώστες κοινό σας?

Γενικώς, δεν μου αρέσει ο διαχωρισμός βιβλία για άνδρες και βιβλία για γυναίκες. Πιστεύω ότι όλα τα βιβλία είναι για όλους και ο καθένας αποφασίζει τι θα διαβάσει ανάλογα με τις προσωπικές του προτιμήσεις. Ξεκινώντας από αυτό το συλλογισμό, τα βιβλία μου απευθύνονται σε κάθε πιθανό αναγνώστη που ενδεχομένως βρει κάτι ενδιαφέρον σε αυτά.

 
2. Όταν με το καλό αρχίζετε ένα νέο βιβλίο, τι σκέφτεστε πρώτα, να γράψετε κάτι αρεστό στους αναγνώστες, να γράψετε κάτι που αρέσει σε εσάς, να βάλετε δικά σας συναισθήματα, απόψεις ίσως, να κυριαρχήσουν, ποιά είναι τα κριτήρια σας?

Δεν ξέρω αν αυτό θα δυσαρεστήσει ή όχι τους αναγνώστες μου, αλλά όταν ξεκινάω να γράφω, σίγουρα δεν έχω στο νου μου αν αυτό που γράφω θα τους αρέσει. Υπάρχει πάντα μια αφορμή που «ιντριγκάρει» εμένα και που βρίσκω πραγματική απόλαυση να ασχοληθώ μαζί της στο χαρτί. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής, είμαι εγώ και το κείμενό μου. Κανείς άλλος δεν μπορεί να εισχωρήσει. Όταν όμως εκδοθεί το βιβλίο, τότε πραγματικά μ’ ενδιαφέρει εάν άρεσε στους αναγνώστες, τι ήταν αυτό που τους άγγιξε ή τι ήταν αυτό που τους δυσαρέστησε.

Συναισθήματα δικά μου, σίγουρα υποσυνείδητα αποτυπώνονται στο χαρτί. Απόψεις και νουθεσίες, τις αποφεύγω. Δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου η συμβουλευτική. Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος για να ωριμάσει, πρέπει να βρει μόνος το δρόμο του, κάνοντας τα δικά του λάθη και μαθαίνοντας από αυτά.

 
3. Αρχίσατε κάποια στιγμή να γράφετε επειδή κάποια πράγματα θέλατε να εκφράσετε ή το γράψιμο ήταν πάντα κομμάτι της ζωής σας?

Ακούγεται λίγο κλισέ η φράση, αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, γράφω. Ίσως για το λόγο αυτό και η επαγγελματική μου ενασχόληση είχε σχέση με το γράψιμο: δημοσιογραφία, αργότερα κειμενογράφος στη διαφήμιση. Ωστόσο η ιδέα συγγραφής ενός μυθιστορήματος που θα εκτίθετο στο ευρύ κοινό, ήρθε πολλά χρόνια αργότερα. Ήταν μια ιδέα που πήρε πολύ καιρό να ωριμάσει μέσα μου.

4. Τι είναι "Το ταξίδι της Φωτιάς" και  ποιες "υπηρεσίες" προσφέρει?

«Το ταξίδι της φωτιάς» είναι ένα βιβλίο σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο είναι μια ιστορία περιπέτειας που ξεκινάει από το Μεσαίωνα και φτάνει μέχρι σήμερα. Στο δεύτερο επίπεδο όμως, που για μένα είναι και το πιο σημαντικό, είναι το ταξίδι που κάνουν οι βασικοί ήρωες προς την αναγνώριση του εαυτού τους, το ταξίδι προς την αυτογνωσία. «Το ταξίδι της φωτιάς» είναι το ταξίδι που κάνουμε για να ανακαλύψουμε τον πραγματικό μας εαυτό και όχι αυτόν που δείχνουμε στους άλλους, να ανακαλύψουμε τα θέλω μας και όχι τα πρέπει μας και να έρθουμε αντιμέτωποι με τις ανασφάλειες και τους φόβους που μας κληρονόμησαν οι προηγούμενες γενιές ώστε να μπορέσουμε να τα πολεμήσουμε και να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας. Η συμφιλίωση με μας τους ίδιους θα μας οδηγήσει σε μια ζωή γεμάτη νόημα και αληθινή προσωπική ευτυχία.

 
5. Στην πορεία της ζωής σας, τι θεωρείτε το πιο σημαντικό?

Την οικογένεια μου και ότι ποτέ δεν σταμάτησα να κυνηγάω τα όνειρά μου όσο ουτοπικά κι αν ήταν αυτά.

6. Είστε παντρεμένη και μητέρα δυο παιδιών. Πόσο δύσκολο είναι για μια Ελληνίδα σήμερα να συνδυάσει καριέρα, γάμο και μητρότητα, δεδομένου ότι η ελληνική κοινωνία ήταν μέχρι πρότινος ιδιαίτερα συντηρητική? Πόσο πρέπει η γυναίκα καριέρας και μάνα, να μάχεται τις αναπόφευκτες "μητρικές ενοχές" προκειμένου να δίνεται στην καριέρα της? Αξίζει τελικά τον κόπο όλος αυτός ο αγώνας?

Είναι απίστευτα δύσκολο, τόσο δύσκολο που πραγματικά δεν ξέρω αν όλο αυτό το κυνηγητό αξίζει στο τέλος. Δεν είναι δυνατόν ένα άτομο να ανταπεξέλθει με επιτυχία σε όλους αυτούς τους ρόλους, αναπόφευκτα κάποια πράγματα μένουν πίσω και οι ενοχές γίνονται αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας των εργαζόμενων μητέρων. Και οι ενοχές είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί: αισθάνεσαι συνεχώς ανεπαρκής, χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Γι’ αυτό, η γυναίκα πρέπει να βάζει τα πράγματα στη ζυγαριά και να δει εάν αυτό που δίνει αξίζει γι’ αυτό που κερδίζει.

Αυτό που μπορώ να πω εγώ με σιγουριά είναι ότι η σχέση που χτίζεις με τα παιδιά σου στα πρώτα χρόνια της ζωής τους είναι πολύ σημαντική για τη μετέπειτα ανάπτυξή τους ως άνθρωποι για να τη βάζεις σε δεύτερη μοίρα.

 
7. Πρόσφατα υπεγράφη πρωτόκολλο συνεργασίας των Εθνικών Κέντρων Βιβλίου Γαλλίας και Ελλάδας στο πλαίσιο των ισχυρών πολιτιστικών δεσμών μεταξύ των δυο χωρών, που θεμελιώθηκαν πάνω στο πρωταρχικό χρέος ολόκληρης της Ευρώπης προς τον Ελληνισμό. Διαβάζοντας το κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα, διαπίστωσα ότι ενθαρρύνεται η μετάφραση έργων Γάλλων δημιουργών προς την ελληνική γλώσσα. Ισχύει το αντίστροφο, και σε ποιο βαθμό?

Δυστυχώς δεν ισχύει το ίδιο και οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι. Ωστόσο κάθε προσπάθεια πολιτιστικής επαφής δύο χωρών όσο μικρή κι αν είναι αυτή είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Οι ξένοι εκδοτικοί οίκοι, σε γενικές γραμμές, δεν ενδιαφέρονται για τους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς.

 
8. Η ελληνική γλώσσα είναι η αρχαιότερη ευρωπαϊκή, αλλά ταυτόχρονα και μια γλώσσα "ανάδελφη". Το ελληνικό βιβλίο πρέπει να βοηθηθεί από το κράτος προκειμένου "να περάσει τα σύνορα και να συναντηθεί με το διεθνές πολιτιστικό γίγνεσθαι". Το πρόγραμμα «Φράσις» (πρόγραμμα στήριξης μετάφρασης ελληνικών έργων σε ξένες γλώσσες) μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά στο σκοπό αυτό?

Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό βήμα. Η μετάφραση ενός ελληνικού βιβλίου στην ξένη γλώσσα είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα καθώς τα ελληνικά είναι μια γλώσσα δύσκολη. Είναι ένα πρώτο βήμα, όμως χρειάζονται πολλά ακόμα να γίνουν για να αρχίσουμε να «εξάγουμε» σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.

9. Γνωρίζουμε ότι «όλα τα δάχτυλα πονάνε το ίδιο» αλλά ίσως υπάρχουν κάποια που πονάνε περισσότερο. Ποια βιβλία σας ξεχωρίζετε και γιατί?

Δεν έχω γράψει τόσα πολλά βιβλία ώστε να μπορώ να ξεχωρίσω το αγαπημένο μου. «Το Κόκκινο σημάδι» ήταν το πρώτο μου βιβλίο οπότε έχω ένα ιδιαίτερο δέσιμο μαζί του. «Το ταξίδι της φωτιάς», το έγραψα σε μια περίοδο δύσκολη για μένα και ήταν ένας τρόπος να με βοηθήσει να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου, οπότε το λατρεύω εξίσου για διαφορετικούς όμως λόγους.

 
10. Αν γινόσασταν υπουργός Πολιτισμού ή Παιδείας, τι μέτρα θα προτείνατε για την ενίσχυση του Βιβλίου στην Ελλάδα?

Η πολιτική δεν ανήκει στα «φόρτε» μου κι ακόμα περισσότερο οι υπουργικές θέσεις. Θα ήθελα το πρόγραμμα φιλαναγνωσίας να επεκταθεί σε όλα τα σχολεία, περισσότερες εκπομπές για το βιβλίο στην κρατική τηλεόραση και μία οργανωμένη πολιτική για «εξαγωγή» της νεοελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό. Το πρόγραμμα «Φράσις» είναι μια καλή αρχή, μια καλή συνέχεια θα ήταν να γίνει σωστή επικοινωνία στα ανάλογα κανάλια διανομής του εξωτερικού. Και φυσικά μια αξιοπρεπής παρουσία του ελληνικού βιβλίου στις μεγάλες διεθνείς εκθέσεις βιβλίου.

 
11. Υπάρχει κάτι που θέλετε να κάνετε και δεν το έχετε κάνει?

Τα τελευταία είκοσι χρόνια: ένα ολόκληρο καλοκαίρι διακοπές χωρίς καμία έγνοια, γεμάτο ξεκούραση, βιβλία, θάλασσα και καλή παρέα!

12. Πως αντιμετωπίζετε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν γράψει ένα βιβλίο, κατ΄ αυτούς ενδιαφέρον, αλλά τρέχουν ,τρέχουν και δεν ...εκδίδεται? Τι γνώμη έχετε, πρέπει να συνεχίσουν?

Δύσκολη ερώτηση… Κατ’ αρχήν, πρέπει να αναρωτηθούν για ποιο λόγο δεν εκδίδεται το βιβλίο τους… Μπορεί το βιβλίο όντως να μην είναι καλό αλλά μπορεί να έχουν απευθυνθεί σε λάθος εκδότη… Π.χ. να έχουν στείλει ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας σε έναν εκδότη που δεν ασχολείται με τέτοιου είδους λογοτεχνία. Σε αυτή την περίπτωση, είναι φυσικό να βρίσκουν τις πόρτες κλειστές.

Από την άλλη, αν πραγματικά αυτό είναι το όνειρο της ζωής τους, ας το κυνηγήσουνε μέχρι τέλους! Μία αποτυχία δεν σημαίνει και το τέλος. Μία αποτυχία μπορεί να είναι το κλειδί για να ανοίξει η πόρτα μιας μεγάλης επιτυχίας!

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε και μέσα από το blog μας την κα Σοφία Βοϊκου, για την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας παραχώρησε μέσω του Facebook και ευχόμαστε καλή επιτυχία για τη συνέχεια.