Ο Naji Cherfan λέει πως μέσα σε μόνο δύο δευτερόλεπτα μπορεί να αλλάξει όλη σου η ζωή, εγώ λέω πως όλη σου η ζωή θα είχε αλλάξει αν όλα γύρω μας γίνονταν 10’ (λεπτά) νωρίτερα. Ας απλουστεύσουμε το νόημα της ζωής στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Σε μία εξίσωση της αγάπης επί της αλήθειας, το αποτέλεσμα είναι ένα.
Η αλήθεια και η αγάπη είναι αυτό που αναζητούμε, είτε το γνωρίζουμε είτε όχι. Κατάλαβα, όμως, ότι η αγάπη δεν είναι ισχυρή κόλλα που συγκρατεί τους ανθρώπους ώστε να μένουν μαζί. Για παράδειγμα οι χορδές σε μία κιθάρα είναι χώρια, αλλά όλες μαζί δημιουργούν υπέροχες αρμονίες. Αυτό, το μπορούν και δύο άνθρωποι. Δύο άτομα δεν θα μπορέσουν να γίνουν ένας άνθρωπος. Μπορούν να γεμίσουν ο ένας το φλιτζάνι του άλλου, αλλά δεν χρειάζεται να πίνουν από το ίδιο φλιτζάνι. Μπορούν να δώσουν ένα κομμάτι ψωμί ο ένας στον άλλο αλλά δεν χρειάζεται να μοιραστούν το ίδιο κομμάτι. Αυτή είναι η δυνατότητα της αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων. Η αγάπη μπορεί να είναι σαν ένας ωκεανός μεταξύ τους, όχι απαραίτητα μία κόλλα που τους κρατά μαζί.
Τα συναισθήματα είναι η γλώσσα της ψυχής. Η καλύτερη απόφαση που μπορεί να ληφθεί είναι η σωστή απόφαση και η χειρότερη απόφαση είναι να παραμείνεις αναποφάσιστος. Ουσιαστικά, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παίρνουμε μία απόφαση, να είμαστε υπεύθυνοι, άξιοι εμπιστοσύνης και να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις επιτόπου. Είναι δύσκολο να λειτουργήσεις όταν είσαι αναποφάσιστος, διστακτικός ή σε σύγχυση. Στο παρελθόν έμαθα «μη θυμώνεις, εκδικήσου». Η πρόσφατη εμπειρία με δίδαξε, «μην εκδικείσαι, απλά προχώρα και συγχώρησε». Πρώτα μαθαίνω, μετά καταλαβαίνω, και τελικά απομνημονεύω. Εάν είμαι καλός για μένα, τότε είμαι καλός και για τους άλλους. Είμαι υπεύθυνος για τη ζωή μου.
Η ζωή είναι μία καθημερινή άσκηση του δούναι και λαβείν. Γεννηθήκαμε με δύο μάτια, δύο αυτιά αλλά ένα μόνο στόμα, που σημαίνει ότι έχουμε την ικανότητα να βλέπουμε και να ακούμε δύο φορές περισσότερο από ότι μιλάμε. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να πείσεις κάποιον για κάτι. Αποδέξου τα πράγματα όπως είναι και άλλαξε αυτά που μπορείς. Εάν επιθυμείς να αλλάξεις τον κόσμο, άρχισε από το δικό σου μικρόκοσμο. Έχουμε μία ζωή, έναν κόσμο, τη ζωή μας και τον κόσμο μας. Εστιάσου σε αυτά και βελτίωσέ τα. Η ζωή σε αυτή τη γη είναι μία δοκιμασία και ένα ταξίδι για όλους μας. Απλά πρέπει να ξέρεις πώς να τη ζήσεις!
Δεν είμαστε μέρος του χρόνου. Ο χρόνος είναι μια ιδέα, ένα εργαλείο για να πας από το σημείο Α στο σημείο Β! Είναι σαν να λέμε «Η ημέρα μου είναι πολύ μεγάλη!» Όταν περνάμε πολύ καλά λέμε ότι «ο χρόνος τρέχει, πετάει». Αυτό σημαίνει ότι έχουμε εστιαστεί στο παρόν. Όταν έχουμε απορροφηθεί από ότι κάνουμε, τότε αποστασιοποιούμαστε από το επίπεδο σκέψης που λαμβάνει υπόψη το χρόνο. Ο χρόνος δεν υπάρχει. Είναι μόνο ένα υποκειμενικό μέτρο, υπό την έννοια ότι σχετίζεται με το τι σκεφτόμαστε. Κάπου διάβασα ότι ένας ήρεμος άνθρωπος παίρνει πέντε έως οκτώ εισπνοές το λεπτό. Δε σκεφτόμαστε την αναπνοή μας. Απλά αναπνέουμε. Προσπάθησε να πιάσεις το «χώρο» μεταξύ δύο σκέψεων. Όταν το καταφέρεις αυτό, θα αισθανθείς ένα «λεπτό» απλής ευτυχίας! Καμία σκέψη, καμία έγνοια. Ο χρόνος είναι μία αντίληψη του εγκεφάλου.
Αποδεχόμενος τις πραγματικότητες της ζωής, μην χρησιμοποιώντας πλέον δικαιολογίες και ξεχνώντας το παρελθόν, ζω στο παρόν, το «ΤΩΡΑ». Όταν λέμε «Θα μπορούσα να... ή θα έπρεπε να είχα…» θυμάμαι να... σκεφθώ, «αλλά το έκανα;» Καμιά φορά είναι απαραίτητο να ζήσουμε ακραίες δυσκολίες προκειμένου να εκτιμήσουμε τις ευλογίες της ζωής! Με το να μην παίρνουμε τα πράγματα προσωπικά, αποφεύγω να γίνομαι υπερσυναισθηματικός. Με το να είμαι παραγωγικός, δεν πληγώνομαι και ούτε πληγώνω κανέναν γύρω μου. Κάποιος μου είπε κάποτε ότι κάθε ημέρα είναι και ένα θαύμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου