ΒιβλιόΤυπος

Δειτε το βιογραφικό της κα Λένας Μαντά:
http://mpanalisis.blogspot.com/2012/02/blog-post_25.html

   Συνέντευξη με την κα Λένα Μαντά


1. Οι θύμισες των παιδικών χρόνων πόσο διαμόρφωσαν την συγγραφική σας άποψη? Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.  

 " Είμαι εγώ, κάθε τι που μου έχει τύχει". Όσα έζησα, ο τρόπος που τα αντιμετώπισα, διαμόρφωσαν όχι μόνο τον χαρακτήρα μου, αλλά και τις απόψεις μου οι οποίες μοιραία πέρασαν και στην δουλειά μου, αφού κάθε βιβλίο αποτελεί κι ένα κομμάτι της ψυχής μου.
 

   
2. Ποιό είναι το ποιό αγαπημένο σας αντικείμενο από μικρή, που καταφέρατε να αγοράσετε?

Το μόνο πράγμα που μου έλειπε από παιδί, ήταν το σταθερό σημείο αναφοράς. Σαν παιδί χωρισμένων γονιών ήμουν διαρκώς με μια βαλίτσα στο χέρι, «το παιδί του Σαββατοκύριακου» όπως λέμε σήμερα. Αυτό λοιπόν που απέκτησα είναι ένα σπίτι, με την έννοια της οικογένειας. Δεν αγοραζόταν με χρήματα, αλλά ήταν πολύ πιο πολύτιμο και αισθάνομαι ευγνώμων που το απέκτησα.

 3. Τι ρόλο έπαιξαν οι σπουδές σας στο συγγραφικό σας έργο?

Με την στενή έννοια του όρου καμιά, δεδομένου ότι σπούδασα νηπιαγωγός. Όμως μου πρόσφεραν καλλιέργεια, διεύρυναν τους ορίζοντές μου και γι αυτό λέω στα νέα παιδιά που θέλουν κάποια στιγμή να γίνουν συγγραφείς, ότι πρωταρχικός τους στόχος πρέπει αν είναι η μόρφωση, σε οποιοδήποτε τομέα, η καλλιέργεια της ψυχής τους.

   
4. Ως αναγνώστριά σας, έχω παρατηρήσει την αγάπη σας για το όμορφο νησί της Κέρκυρας, πείτε μας τι είναι αυτό που σας δένει με το συγκεκριμένο μέρος?

Στην αρχή και μετά από δύο συνεχόμενα βιβλία που οι ιστορίες τους διαδραματίζονταν στην Κέρκυρα, όλοι νόμισαν ότι ήταν η καταγωγή μου από εκεί. Με την Κέρκυρα δεν υπάρχουν συγγενικοί δεσμοί, αλλά σχέση αγάπης. Λατρεύω τον αέρα της, τα καντούνια της, το άρωμά της. Δεν είναι κάτι που εξηγείτε νομίζω.

   
5. Όλα αυτά που γράφετε στα βιβλία σας αποτελούν "τη ζωή που δεν έζησα" ή την αντιμετώπιση που θα θέλατε να είχατε σε διάφορα γεγονότα στη ζωή σας και δεν την πήρατε όταν έπρεπε?

Το πρώτο σίγουρα όχι! Στην ζωή μου έκανα αυτό που πάντα ήθελα και αν ξαναγεννιόμουνα πάλι τα ίδια θα έκανα, δεν έχω απωθημένα! Όσο για την συνέχεια, κάθε ηρωίδα ή ήρωας των βιβλίων μου, «κουβαλάει» τις επιλογές μου κατά κάποιο τρόπο, συνεπώς έχει και πολλές από τις αντιδράσεις μου αν αντιμετώπιζα κι εγώ κάτι ανάλογο.

   
6. Πως θα αντιδρούσατε, και συνάμα θα σας επηρέαζε, το γεγονός κάποιο από τα βιβλία σας να μην είχε την αναμενόμενη επιτυχία και να έμενε σε ένα ράφι "Χωρίς Χειροκρότημα"?

Αυτό το στάδιο το πέρασα στην αρχή, όταν το πρώτο μου βιβλίο χάθηκε κάπου ανάμεσα στον εκδότη και στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Στην συνέχεια, και μετά την αλλαγή εκδότη, άρχισε μια πορεία η οποία με έκανε γνωστή στον κόσμο που αγάπησε την δουλειά μου. Η μεγάλη επιτυχία ήταν σαφώς «Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι», αλλά δεν έμεινα εκεί, προχώρησα αντί να επαναπαυτώ στις δάφνες μου και τόλμησα μάλιστα να γράψω κάτι εντελώς διαφορετικό με ήρωα έναν άντρα και σαφώς δεν είχε την ίδια επιτυχία. Αυτό που γνωρίζω καλά, είναι ότι δεν μπορούν όλα ν’ αρέσουν σε όλους και έτσι είμαι προετοιμασμένη και για μια ενδεχόμενη αποτυχία, ένα βιβλίο που ίσως το θέμα του δεν αγγίζει τους αναγνώστες. Και τα καλά και τα κακά δεχούμενα!

   
7. Πιστεύετε ότι υπάρχει συνταγή για την επιτυχία και αν ναι ποια είναι η δικιά σας?

Γι αυτό μπορώ να σας βεβαιώσω ότι η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική! Αν υπήρχε θα είχε… διαρρεύσει και όλοι θα την ακολουθούσαν, ενώ οι εκδότες θα ήξεραν εκ των προτέρων τι θα «πουλήσει» και θα το επέλεγαν. Ποτέ δεν ξέρεις τι είναι αυτό που θ’ αγγίξει την καρδιά του αναγνώστη! 

   
8. Δώστε μας έναν ορισμό για την γυναικεία γραφή. Είναι η γυναικεία οπτική της ζωής που κυριαρχεί στο έργο ορισμένων συγγραφέων, είναι η πρόταξη των «γυναικείων θεμάτων» στη λογοτεχνία, είναι ένα ιδιαίτερο στυλ δύσκολο να καθοριστεί ; Είναι κάτι άλλο?

   
Δεν νομίζω ότι υπάρχει ορισμός για κάτι τέτοιο, όσο κι αν τελευταία έχει γίνει πολύς λόγος για τον διαχωρισμό. Σαφώς υπάρχει αντρικός και γυναικείος τρόπος σκέψης, συνεπώς είναι διαφορετική η οπτική και η ανάλυση των θεμάτων. Από την άλλη, σαν αναγνώστρια, έχω διαβάσει βιβλία που θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν γραφτεί από γυναίκα αλλά τα υπέγραφε άντρας και το αντίθετο. Ίσως ,και το τονίζω το «ίσως» , επειδή κάθε μορφή τέχνης απορρέει από την ίδια την κοινωνία, άλλαξαν οι συνθήκες και  μέσα από αυτές αναδύθηκε ένα νέο συγγραφικό στυλ που μόνο αργότερα αναλυθεί και χαρακτηρισθεί.

9. Η γυναικεία γραφή ίσως παλιά ταυτιζόταν με το ελαφρύ και γλυκό, το ανώδυνο, γι' αυτό και σήμερα ορισμένα έργα γραμμένα από γυναίκες έχω την αίσθηση ότι ξαφνιάζουν με τη σκληρή τους γλώσσα. Συμφωνείτε μ' αυτό?

Είναι αυτό που σας είπα και πριν. Δεν είναι πια ευδιάκριτα τα όρια. Σκληρά μπορούν να μιλήσουν και οι γυναίκες, γλυκά και τρυφερά ξέρουν να το κάνουν και οι άντρες. Δεν έχει να κάνει με το φύλο, αλλά με το συγγραφικό ύφος.

   
10. Πόσο σημαντικός είναι ο πλούτος και ο θάνατος στη ζωή σας?

Τα φοβάμαι και τα δύο το ίδιο, μπορώ να σας πω γιατί και τα δύο καταστρέφουν. Το μεν πρώτο την ψυχή, το δεύτερο το σώμα. Θέλω να ζω αξιοπρεπώς, να έχω μια στοιχειώδη ποιότητα ζωής χωρίς υπερβολές, αλλά το πολύ χρήμα είναι από μόνο του διαβρωτικό. Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος για όλους, αλλά δεν με τρομάζει λιγότερο, όχι τόσο σαν γενόμενο, αλλά περισσότερο με τρομοκρατούν οι συνθήκες μέχρι να φτάσεις εκεί!

   
11. Ποιόν άνθρωπο αγαπήσατε περισσότερο στη ζωή σας εκτός από την οικογένεια σας?

Δύσκολη ερώτηση και δεν μου την έχουν ξανακάνει…. Νομίζω τους φίλους μου οι οποίοι είναι ελάχιστοι, όσοι άντεξαν στον… χώρο και στον χρόνο!

   
12. Είχα διαβάσει σε πρόσφατη δήλωσή σας ότι σας είχαν ζητηθεί δύο από τα βιβλία σας να γίνουν τηλεοπτικά προϊόντα. Δεν σας φοβίζει μήπως αυτό σας το εγχείρημα μειώσει τις πωλήσεις σας (σε βιβλία) και το αναγνωστικό σας κοινό πάψει να σας ζητάει σαν συγγραφέα? Ή είναι για σας μία καλή ευκαιρία να γίνεται μία επιτυχημένη σεναριογράφος?

Κατ’ αρχήν, κάθε βιβλίο που μεταφέρεται στην μικρή ή στην μεγάλη οθόνη, αυξάνει τις πωλήσεις του κι αυτό συνέβαινε πάντα. Από την άλλη δεν είχα σκοπό ν’ αναμιχθώ στο σενάριο, δεν φιλοδοξώ να γίνω σεναριογράφος σε καμία περίπτωση. Η λογική μου είναι ότι όσα εγώ ήθελα να πω, τα έκανα βιβλίο και ο κ. Ψυχογιός φρόντισε να φτάσουν στο κοινό. Στην σειρά ας κάνει ότι φαντάστηκε ο σκηνοθέτης, γνωρίζω ότι άλλοι «νόμοι» διέπουν το βιβλίο και άλλοι ένα σενάριο. Με αυτή τη λογική λοιπόν, δεν έχω πρόβλημα. Πρόβλημα έχω γιατί πολλά βιβλία (όχι δικά μου) θα ήθελα να τα δω να ζωντανεύουν, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση στην παρούσα φάση που τα κανάλια στράφηκαν στην φτηνή και ευτελή ψυχαγωγία αντί να δώσουν στον κόσμο που τόσο το έχει ανάγκη, κάτι πραγματικά όμορφο. Ξέχασαν πόση επιτυχία έκαναν στο παρελθόν τέτοιου είδους εγχειρήματα και σας θυμίζω την «Πρόβα νυφικού, το «Η αγάπη άργησε μια μέρα», αλλά και πρόσφατα «Το Νησί».

13. "Αν εξαρτιόταν από εμένα να αποφασίσω αν θα έπρεπε να έχουμε κυβέρνηση χωρίς εφημερίδες ή εφημερίδες χωρίς κυβέρνηση δεν θα δίσταζα ούτε μια στιγμή να επιλέξω το δεύτερο" Τόμας Τζέφερσον, ποια η γνώμη σας γι' αυτό?

Τώρα με βάζετε να διαλέξω ανάμεσα σε τι άραγε; Στις μέρες μας η πολιτική γενικότερα οδεύει στην κατάρρευση και οι δημοσιογράφοι έχουν γίνει φερέφωνα της καταστροφής και τίποτα άλλο. Αλαζονεία, άκρατος εγωισμός, κυνήγι για εξουσία, παραπληροφόρηση, επικρατεί και στα δύο «στρατόπεδα» και δεν ξέρω τι θ’ απαντούσε ο ίδιος ο Τζέφερσον σήμερα!

   
14. Θα μας αποκαλύψετε 5 στοιχεία που καθρεφτίζουν τη νέα σας ηρωίδα, τη Ντάτα σας?

Η Ντάτα ακόμα γράφεται και πρόκειται να φτάσει σε σας το 2013. Η Ηρώ όμως που θα γνωρίσετε στις αρχές Μαΐου είναι κάτι άλλο και αυτά που την χαρακτηρίζουν είναι σίγουρα υπομονή, εντιμότητα, στωικότητα, αλλά και δύναμη. Η ψυχή της είναι βαθιά και η καλοσύνη της από πολλούς θεωρήθηκε αδυναμία. Οι αναγνώστες θα κρίνουν τι τελικά είναι η Ηρώ. Εγώ παραθέτω έναν διάλογο που έχει η ίδια με την φίλη της Αλεξάνδρα: «Ηρωίδα έπρεπε να σε βαφτίσει ο νονός σου…» και η Ηρώ της απαντά: « Το θεώρησε ίσως υπερβολικό. Μου έδωσε το όνομα Ηρώ και άφησε το υπόλοιπο να πλανάται σαν απειλή….».

   
15."Το μέλλον υπάρχει μόνο στο παρόν" έχει πει χαρακτηριστικά ο Louis Scutenaire. Τι μέλλον βλέπετε εσείς στο παρόν της Ελλάδας?

Εγώ προτιμώ να λέω ότι το παρελθόν μας διδάσκει και δίνει τις λύσεις για το μέλλον. Αν κοιτάξουμε πίσω, αν θυμηθούμε τι ακριβώς σημαίνει Ελλάδα και τι κουβαλάμε στο DNA μας, ίσως πάρουμε την δύναμη που χρειάζεται για να συνεχίσουμε. Τα λάθη είναι πολλά και κανείς δεν έχει το «προνόμιο» της αποκλειστικής ευθύνης. Στο μερίδιο που μας αναλογεί λοιπόν, καθένας από μας έχει κάτι να διδαχθεί, να κάνει έναν απολογισμό στο τι οδήγησε στην κρίση και στις ζοφερές μέρες που περνάμε. Είναι η εποχή που πρέπει να επινοήσουμε, να επαναπροσδιορίσουμε και ν’ ανακαλύψουμε ξανά τον άνθρωπο μέσα μας. Το παρόν λοιπόν θα είναι δύσκολο, αλλά μόνο έτσι μπορούμε να περάσουμε στην αντίπερα όχθη, όχι για μας, αλλά για τις επόμενες γενιές. Εμείς πληρώνουμε λάθη άλλων αλλά και δικά μας.


Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά και μέσα από το blog μας την κα Λένα Μαντά, για την καταπληκτική συνέντευξη που μας παραχώρησε μέσω του Facebook, παρόλο του μεγάλου φόρτου εργασίας της και με άμεση ανταπόκριση. Na σημειώσω κατι ακόμα, σαν Μάγδα, οτι η κα Μαντά είναι τόσο άμεση, όπως στα βιβλία της,  και  γλυκύτατη. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να έχει κάθε επιτυχία σε όλους τους τομείς της ζωής της (πρωτίστως υγεία στην οικογένεια της, που τόσο αγαπάει), γιατί της αξίζει πραγματικά και αποτελεί ένα πρότυπο για πολλούς νέους και νέες συγγραφείς!