Σήμερα πολλές όμορφες κοπέλες και αγόρια χρησιμοποιούν το PC και έχει φύγει ο τύπος ότι computer-aς είναι ένας με γυαλιά, άσχημος, γεμάτος σπυράκια, που δεν έχει ακουμπήσει γυναίκα ποτέ του. Όλα αυτά έχουν αλλάξει και είναι διαφορετικά!
Ζούμε στην εποχή της τεχνολογικής έκρηξης, όπου πλέον ακόμα και το πιο απλό πράγμα, όπως για παράδειγμα η επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους, γίνεται ηλεκτρονικά: e-learning, e-commerce, τηλε-εργασία και τώρα e-relations και βέβαια το γνωστό και μη εξαιρετέο cyber sex… Σίγουρα τα πλεονεκτήματα των νέων μέσων είναι πολλά και γνωστά σε όλους. Γλιτώνουμε χρόνο και κόπο, καταργούμε τις αποστάσεις, εκτελώντας ότι επιθυμούμε μέσα στην άνεση του χώρου μας με ένα απλό κλικ.
Το πρώτο περίεργο και παράδοξο θέμα είναι πως προσπαθούμε να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο μέσω ενός μέσου που είναι εντελώς ανεξέλεγκτο και υπεράνω των δυνατοτήτων μας. Το δεύτερο περίεργο είναι ότι συνήθως ψάχνουμε να βρούμε τον άνθρωπο που μας ταιριάζει λες και διαβάζουμε βιογραφικά – τα προφίλ των άλλων στις διάφορες σελίδες στο Internet (Google/Facebook) και βρίσκουμε κάποιον που μοιάζει να έχει τις τέλειες σεξουαλικές κι ερωτικές προδιαγραφές.
Από το τελευταίο διεθνές συνέδριο della Società Italiana di Psichiatria, μετά από μια έρευνα μιας ομάδας ψυχολόγων με οδηγό τον Tonino Cantelmi, ψυχίατρο και καθηγητή της Ψυχοπαθολογίας στο πανεπιστήμιο Gregoriana της Ρώμης, μέλος της εθνικής επιτροπής του Υπουργείου Υγείας, βγήκε η είδηση ότι μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, ένα στα τέσσερα ζευγάρια θα γνωρίζεται μέσω internet . Ακριβώς όπως συνέβη στον Tom Hanks και στη Meg Ryan στην ταινία «You’ ve got mail” , οι οποίοι ερωτεύτηκαν χωρίς να έχουν συναντηθεί, γράφοντας μακροσκελή και παθιασμένα μηνύματα!
Επίσης, μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι, ακόμα και στο γραφείο, ένα στα τέσσερα e-mails έχει προσωπικό περιεχόμενο. Το internet είναι ένα ισχυρό μέσο, παρουσιάζει μια ανοιχτή πόρτα, μια πρόσκληση προς το «ξεσκέπασμα» των πιο κρυφών μας σκέψεων. Αυτή η εξοικείωση οδηγεί τους ανθρώπους να γνωριστούν, να συναντηθούν ακόμη και να ξεκινήσουν μια ιστορία αγάπης. Θα μου πείτε πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να ερωτεύονται μέσω internet χωρίς να έχουν συναντηθεί. Κι’ όμως είναι δυνατόν γιατί είναι πιο εύκολο να εξοικειωθούμε. Όταν επικοινωνούμε με αυτό το μέσο το κάνουμε μ’ ένα τρόπο άμεσο και αστραπιαίο πιστεύοντας ότι προστατευόμαστε από μια «απόρρητη ταυτότητα». Στην νορμάλ ζωή υπάρχει ένα εμπόδιο: διστάζουμε να διηγηθούμε τις πιο απόκρυφες σκέψεις μας σ’ έναν άγνωστο. Από τη στιγμή που εξαφανίζεται αυτό το εμπόδιο, οι σχέσεις που ξεκινούν μέσω internet διεγείρουν δυνατά συναισθήματα στους ανθρώπους που εμπλέκονται. Αξιοσημείωτο είναι ότι μόνο ένα στα δέκα ζευγάρια που γνωρίζονται στο internet καταφέρνει να ξεκινήσει μια αληθινή σχέση. Για τα υπόλοιπα εννιά ζευγάρια μπορεί να ισχύει ότι υπάρχει η φυσική έλξη: μπορεί δύο άνθρωποι να έχουν μοιραστεί διάφορες σκέψεις στο internet αλλά όταν συναντηθούν να μην υπάρξει η αμοιβαία φυσική έλξη. Αλλά υπάρχει μια πιο σημαντική δυσκολία. Όταν ανοίγουμε ένα παράθυρο της καρδιάς μας σ’ ένα άλλο άνθρωπο, αυτός ο άνθρωπος θα προσπαθήσει να μας παρουσιάσει μια εικόνα του εαυτού του ιδανική και «τέλεια». Μέσα από τα μηνύματα του θα είναι τρυφερός και ευγενικός παρουσιάζοντας όλα τα χαρίσματα του. Μα η πραγματική ζωή είναι άλλο πράγμα: είναι φτιαγμένη από αναταραχές και καθημερινές συνήθειες. Εν συντομία: να ερωτευτείς μέσω internet είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια ν’ ανταλλάζεις σκιρτήματα και συναισθήματα είναι πολύ εύκολο. Από την άλλη όμως ρισκάρουμε να ερωτευτούμε μια όψη του ανθρώπου και όχι το σύνολο του που αποτελείται και από ελαττώματα ή συνήθειες που δεν μας αρέσουν. Ένα παράδειγμα: μπορείς να ερωτευτείς ένα άνθρωπο που γράφει ωραία ποιήματα, αλλά μετά ν’ ανακαλύψεις ότι αυτό είναι ένα δευτερεύον μέρος της φυσιογνωμίας του. Αυτό βάζει τα ζευγάρια σε κίνδυνο και δύσκολα θα καταφέρουν να κάνουν την σχέση να ωριμάσει.
Πρώτα από όλα θέλω να δηλώσω ότι οι ανθρώπινες σχέσεις και η ανθρώπινη επαφή δεν είναι στην εποχή μας από τα πιο απλά και εύκολα πράγματα. Η μεγάλη ανάπτυξη των σχέσεων μέσω του διαδικτύου είναι ίσως μια από τις τρανότερες αποδείξεις ότι οι άνθρωποι φοβούνται να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό. Νομίζουν ότι μπορούν να κρυφτούν πίσω από μια οθόνη και από μια σειρά rooms όπου η αλήθεια και το ψέμα είναι θέμα οπτικής. Εδώ, έχεις real σχέση με τον άλλο και δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος (πολύ άνθρωποι αξίζουν πραγματικά πολλά όσκαρ). Πιστεύω ότι το φαινόμενο αυτό πέρα από τη μοναξιά που μπορεί να υποδηλώνει για την εποχή μας, μπορεί να δείχνει και το πόσο δύσκολες έχουν γίνει πλέον τόσο οι σχέσεις όσο και η επικοινωνία μεταξύ των νέων... Σε μια σχέση είναι απαραίτητο στοιχείο η προσωπική επαφή. Δεν μπορείς να επικοινωνείς με κάποιον μέσω ενός υπολογιστή και να λες ότι έχεις σχέση. Τι είδους συναισθήματα θα αναπτύξεις από μια τέτοια επικοινωνία; Και να αναπτύξεις συναισθήματα, ποιος σου λέει ότι βασίζονται σε κάτι το αληθινό; Το πιο πιθανό είναι να έχεις πλάσει στο μυαλό σου την εικόνα που επιθυμείς, το ιδανικό άλλο σου μισό, και να εγκλωβιστείς σε μια κατάσταση που μόνο υγιής δεν είναι. Κατά δεύτερον, για να σχολιάσω τα όσα είπαμε περί μοναξιάς, θεωρώ ότι αποτελεί πρόφαση, μια εξοργιστική δικαιολογία για να καλύψουμε τις πράξεις μας. Η μοναξιά είναι επιλογή του καθενός. Εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε για τη μοναξιά μας και αν δεν έχουμε το σθένος να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας, τότε θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να παραδεχόμαστε την αδυναμία μας. Ίσως να ακούγεται σκληρό, αλλά αυτή είναι η άποψή μου.
Πρώτα από όλα θέλω να δηλώσω ότι οι ανθρώπινες σχέσεις και η ανθρώπινη επαφή δεν είναι στην εποχή μας από τα πιο απλά και εύκολα πράγματα. Η μεγάλη ανάπτυξη των σχέσεων μέσω του διαδικτύου είναι ίσως μια από τις τρανότερες αποδείξεις ότι οι άνθρωποι φοβούνται να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό. Νομίζουν ότι μπορούν να κρυφτούν πίσω από μια οθόνη και από μια σειρά rooms όπου η αλήθεια και το ψέμα είναι θέμα οπτικής. Εδώ, έχεις real σχέση με τον άλλο και δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος (πολύ άνθρωποι αξίζουν πραγματικά πολλά όσκαρ). Πιστεύω ότι το φαινόμενο αυτό πέρα από τη μοναξιά που μπορεί να υποδηλώνει για την εποχή μας, μπορεί να δείχνει και το πόσο δύσκολες έχουν γίνει πλέον τόσο οι σχέσεις όσο και η επικοινωνία μεταξύ των νέων... Σε μια σχέση είναι απαραίτητο στοιχείο η προσωπική επαφή. Δεν μπορείς να επικοινωνείς με κάποιον μέσω ενός υπολογιστή και να λες ότι έχεις σχέση. Τι είδους συναισθήματα θα αναπτύξεις από μια τέτοια επικοινωνία; Και να αναπτύξεις συναισθήματα, ποιος σου λέει ότι βασίζονται σε κάτι το αληθινό; Το πιο πιθανό είναι να έχεις πλάσει στο μυαλό σου την εικόνα που επιθυμείς, το ιδανικό άλλο σου μισό, και να εγκλωβιστείς σε μια κατάσταση που μόνο υγιής δεν είναι. Κατά δεύτερον, για να σχολιάσω τα όσα είπαμε περί μοναξιάς, θεωρώ ότι αποτελεί πρόφαση, μια εξοργιστική δικαιολογία για να καλύψουμε τις πράξεις μας. Η μοναξιά είναι επιλογή του καθενός. Εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε για τη μοναξιά μας και αν δεν έχουμε το σθένος να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας, τότε θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να παραδεχόμαστε την αδυναμία μας. Ίσως να ακούγεται σκληρό, αλλά αυτή είναι η άποψή μου.
Οι σχέσεις δεν γεννήθηκαν πολύπλοκες, εμείς τις κάνουμε να είναι και να φαίνονται έτσι. Και λόγω της διάστασης που έχει πάρει η κατάσταση, είτε προσπαθούμε να ανακαλύψουμε νέους - πιο ασφαλούς για εμάς -τρόπους ανθρώπινης επαφής, όπως αυτή στα διάφορα chat rooms, είτε αποφασίζουμε να απέχουμε συστηματικά από το "άθλημα του φλερτ". Και τώρα, μου ήρθε και μια τελευταία σκέψη: φαντάζεστε πόσοι διαστροφικοί, μπορούν να ικανοποιήσουν τις διαστροφές τους κρυμμένοι πίσω από μια οθόνη ?! Δεν θα πρέπει να ταυτίζουμε, λοιπόν, την ερωτική σχέση με την διαπροσωπική σχέση. Όταν ένα άτομο επιζητεί την επικοινωνία με ένα άλλο άτομο δεν σημαίνει εξ ορισμού αναζήτηση ερωτικού συντρόφου. Όσον αφορά τη μοναξιά, θα έλεγα ότι πρέπει να την διαχωρίσουμε από την "κοινωνική δειλία". Ένα αγοραφοβικό άτομο σίγουρα μπορεί να διευκολυνθεί από την τεχνολογία και να επικοινωνήσει. Το αντίστροφο είναι μάλλον απίθανο. Δηλαδή ένα κοινωνικό άτομο να μετατραπεί σε αγοραφοβικό εξ αιτίας κατάχρησης της τεχνολογίας.
Ο έρωτας στο δίκτυο, είναι απλώς μία ακόμα εκδοχή του έρωτα με την πρώτη ματιά (ο οποίος φυσικά και υπάρχει, το λέει και ο Τζωρτζ Χάρισον), απλώς θα πρέπει να ονομάζεται έρωτας με την πρώτη ανάγνωση. Θα μου πείτε, ο γραπτός λόγος παρέχει δυνατότητες για φούμαρα τρελά, και πίσω από τα φαντεζί ψευδώνυμα θα μπορούσε να κρύβεται το κάθε λογής μπάζο και ο κάθε λεχρίτης του διαδικτύου. Μα δεν παίζονται ανάλογα παιχνίδια και με τον προφορικό; Η μήπως το άτομο που βλέπεις από κοντά δεν μπορεί να σου πουλήσει μούσι και να φύγει αφήνοντάς σε σύξυλη; Ας μη γελιόμαστε, οι ίδιες πανάρχαιες ανθρώπινες συμπεριφορές είναι που παίζουν με μοντέρνα ρούχα!
Ο έρωτας στο δίκτυο, είναι απλώς μία ακόμα εκδοχή του έρωτα με την πρώτη ματιά (ο οποίος φυσικά και υπάρχει, το λέει και ο Τζωρτζ Χάρισον), απλώς θα πρέπει να ονομάζεται έρωτας με την πρώτη ανάγνωση. Θα μου πείτε, ο γραπτός λόγος παρέχει δυνατότητες για φούμαρα τρελά, και πίσω από τα φαντεζί ψευδώνυμα θα μπορούσε να κρύβεται το κάθε λογής μπάζο και ο κάθε λεχρίτης του διαδικτύου. Μα δεν παίζονται ανάλογα παιχνίδια και με τον προφορικό; Η μήπως το άτομο που βλέπεις από κοντά δεν μπορεί να σου πουλήσει μούσι και να φύγει αφήνοντάς σε σύξυλη; Ας μη γελιόμαστε, οι ίδιες πανάρχαιες ανθρώπινες συμπεριφορές είναι που παίζουν με μοντέρνα ρούχα!
Πάντως είναι πολύ καλύτερα από τα τηλέφωνα ή τις αγγελίες, όπου οι νέοι, που ήθελαν να ξεφύγουν από το φάσμα του προξενιού, έβαζαν με ψευδώνυμο στις εφημερίδες και τα περιοδικά ότι ζητούν αλληλογραφία με νέο του αντίθετου φύλου «προς ανταλλαγήν καρτ-ποστάλ διά συλλογήν» και καλά. Αφού άλλαζαν μερικές κάρτες μεταξύ τους, σημείωνε διακριτικά ο «νέος» στη δικιά του κάτι ξενέρωτο και κουλτουριάρικο τύπου «Τί μουσική ακούτε, εγώ Μπετόβεν» και περίμενε να του απαντήσει η υποψήφια καλή του την οποία μετά καταπιάνονταν να πείσει πως ήτο ευαίσθητος, ευγενής και χρηστοήθης και πως είχε σκοπό το γάμο. Αν έπιανε το ψηστήρι η νέα του απαντούσε και περνάγαμε σε φάση αλληλογραφίας κανονικής, όπου ανταλλάσσονταν πρώτα οι απαραίτητες φωτογραφίες και ύστερα οι εξίσου απαραίτητοι όρκοι αιωνίας πίστεως και αγάπης. Καμία εποχή, λοιπόν, δεν είχε πλεόνασμα αλήθειας για να την χάσει ετούτη εδώ: τα ίδια πάθη, αδυναμίες και εγωισμοί που υπήρχαν πάντοτε φιγουράρουν και στα παράθυρα του PC σου, απλώς έχουν βρει διαφορετικούς τρόπους για να διοχετευτούν. Οι δυνατότητες για την πρώτη γνωριμία διευρύνονται ακολουθώντας την ευρηματικότητα των Βαλεντίνων του σήμερα και οι ίδιες παρεξηγήσεις και απογοητεύσεις που καραδοκούσαν πάντοτε απειλούν και τώρα.
Και για να προσγειωθούμε, ας μην ξεχνάμε, ο κόσμος μέσα στο Internet και έξω απ' αυτό, δεν είναι αγγελικά πλασμένος και χρειάζεται πάντα προσοχή! Γι’ αυτό φύλαγε τα ρούχα σου, αναγνώστη μου, μην εμπιστεύεσαι κανέναν!!! Καλά έλεγαν οι μαμάδες μας, να μην μιλάμε σε αγνώστους!
Υ.Γ.(1): Tο Internet ψηφίστηκε ως ο δημοφιλέστερος τρόπος νέων γνωριμιών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, για τους Έλληνες, το «προξενιό» μέσω φίλων παραμένει διαχρονικά η πιο δημοφιλής μέθοδος γνωριμίας, ενώ έπεται η κοινωνική δικτύωση.
Υ.Γ.(2): Αν ζούσε ο Γκαίτε, ο Σαίξπηρ και ο Σίλερ κι άλλα λαμπρά έργα θα έγραφαν με ήρωες και ηρωίδες που ερωτεύονται με τόσο πάθος μέσα από τα bits και bytes του κυβερνοχώρου, ενώ το ρεύμα που πέφτει κάθε τόσο σαν τα αστέρια θα έστηνε παγίδες στον ψηφιακό ερωτιδέα που θα τόξευε τις ζωές τους . Ιοί του κυβερνοχώρου θα απειλούσαν την αγάπη τους και θα έπαιρναν κοινές αποφάσεις αυτοκτονίας μπροστά στο ανεκπλήρωτο της χωρισμένης από τις τεράστιες αποστάσεις αγάπης τους τραβώντας από κοινού την πρίζα. Η ιδέα είναι τόσο συναρπαστική όσο και οι καυγάδες που έχουν να κάνουν αυτοί οι τύποι όπου θα πετάει ο ένας στον άλλο ατάκες τύπου «ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που έκανα login!» ή ''δε ξανά κάνω σχέση από το internet'' κτλ.
«Τι μικρός που είναι τελικά ο κόσμος- με μια σύνδεση που δε καταλαβαίνει από reset και lag……»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου